Tłumaczenie przysięgłe w Wielkiej Brytanii różni się od systemu stosowanego w Polsce czy innych krajach europejskich. Nie istnieje tam bowiem oficjalny rejestr tłumaczy przysięgłych, a co za tym idzie, nie ma instytucji nadającej taki tytuł. Mimo to tłumaczenia uwierzytelnione są powszechnie wymagane, zwłaszcza w urzędach, sądach czy instytucjach finansowych. Proces tłumaczenia przysięgłego polega na sporządzeniu wiernej kopii dokumentu w języku angielskim lub innym, w zależności od potrzeb, a następnie jego opatrzeniu odpowiednimi klauzulami oraz podpisem tłumacza. Kluczową kwestią jest to, że w Wielkiej Brytanii tłumaczenie nie jest uwierzytelniane przez państwowy organ, lecz przez samego tłumacza, który poświadcza jego zgodność z oryginałem. Tłumacze często należą do organizacji zawodowych, takich jak National Register of Public Service Interpreters (NRPSI) Chartered Institute of Linguists (CIOL) czy Institute of Translation and Interpreting (ITI), co zwiększa wiarygodność ich pracy.
Jakie dokumenty wymagają tłumaczenia przysięgłego w Wielkiej Brytanii
Wielka Brytania wymaga tłumaczeń przysięgłych dla wielu rodzajów dokumentów, szczególnie tych używanych w procedurach prawnych, administracyjnych i biznesowych. Do najczęściej tłumaczonych dokumentów należą akty urodzenia, małżeństwa i zgonu, które są potrzebne w przypadku ślubu, rozwodu czy spraw spadkowych. Oprócz tego często tłumaczy się świadectwa ukończenia szkół i dyplomy uczelni wyższych, które są wymagane przy ubieganiu się o pracę lub kontynuowaniu edukacji w Wielkiej Brytanii. W kontekście biznesowym tłumaczenia przysięgłe są wymagane dla umów, aktów notarialnych, raportów finansowych i dokumentów rejestracyjnych spółek. Warto także pamiętać, że w przypadku postępowań sądowych lub ubiegania się o pobyt stały tłumaczeniu podlegają także wyroki sądowe, zaświadczenia o niekaralności oraz dokumenty związane z procedurami imigracyjnymi. W wielu przypadkach niezbędne jest, aby tłumaczenie było opatrzone odpowiednią klauzulą i podpisem tłumacza, a także jego pieczęcią, jeśli jest członkiem jednej z uznanych organizacji tłumaczy.
Czy w Wielkiej Brytanii obowiązuje pieczęć tłumacza przysięgłego
W przeciwieństwie do systemu obowiązującego w Polsce, gdzie tłumacz przysięgły posiada oficjalną pieczęć nadaną przez Ministerstwo Sprawiedliwości, w Wielkiej Brytanii nie istnieje jednolity system nadawania uprawnień tłumaczom przysięgłym. Nie oznacza to jednak, że tłumaczenia przysięgłe nie są respektowane czy uznawane za oficjalne. Kluczową rolę odgrywa tutaj przynależność tłumacza do jednej z renomowanych organizacji, takich jak National Register of Public Service Interpreters (NRPSI), Chartered Institute of Linguists (CIOL) czy Institute of Translation and Interpreting (ITI). Tłumacze należący do tych organizacji mają prawo stosować własne pieczęcie i podpisywać dokumenty, potwierdzając tym samym ich zgodność z oryginałem. W przypadku niektórych instytucji możliwe jest także wymaganie poświadczenia notarialnego lub apostille, zwłaszcza jeśli dokumenty mają być używane poza Wielką Brytanią.
Kto może wykonywać tłumaczenia przysięgłe w Wielkiej Brytanii
Ponieważ w Wielkiej Brytanii nie ma systemu tłumaczy przysięgłych nadzorowanego przez państwo, tłumaczenia tego typu mogą być wykonywane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Zazwyczaj są to członkowie National Register of Public Service Interpreters (NRPSI), Chartered Institute of Linguists (CIOL) lub Institute of Translation and Interpreting (ITI), którzy podlegają regulacjom i zasadom etyki zawodowej tych organizacji. Przynależność do takich stowarzyszeń jest często kluczowym czynnikiem decydującym o uznawaniu tłumaczenia za oficjalne. Ponadto wielu tłumaczy współpracuje z notariuszami, którzy mogą poświadczyć autentyczność ich podpisów, co zwiększa wiarygodność dokumentu. W przypadku dokumentów przeznaczonych do obrotu międzynarodowego istotne jest również uzyskanie apostille, czyli specjalnego poświadczenia wydawanego przez Foreign, Commonwealth & Development Office (FCDO).
Jak wygląda uwierzytelnienie tłumaczenia w brytyjskich urzędach
W brytyjskich urzędach tłumaczenia przysięgłe muszą spełniać określone wymogi, aby zostały uznane za wiążące. Zazwyczaj dokument musi zawierać klauzulę tłumacza, która stwierdza, że jest to wierna i dokładna kopia oryginalnego tekstu. Powinna ona także zawierać dane tłumacza, w tym jego imię i nazwisko, dane kontaktowe oraz numer członkowski w organizacji zawodowej, jeśli do takowej należy. W niektórych przypadkach urzędy mogą wymagać dodatkowego potwierdzenia w postaci podpisu notarialnego lub klauzuli poświadczonej przez ambasadę. Co istotne, w Wielkiej Brytanii każda instytucja może mieć nieco inne wymagania dotyczące formy tłumaczenia, dlatego przed rozpoczęciem procedury warto skonsultować się z urzędem, do którego dokument ma być składany.
W jakich sytuacjach konieczne jest poświadczenie notarialne tłumaczenia
Poświadczenie notarialne tłumaczenia jest wymagane w sytuacjach, gdy dokument ma być używany w sądach, w procedurach imigracyjnych lub w transakcjach międzynarodowych. W takich przypadkach tłumacz może podpisać dokument w obecności notariusza, który następnie poświadcza jego autentyczność. Poświadczenie notarialne jest często wymagane przy dokumentach prawnych, takich jak pełnomocnictwa, testamenty, akty notarialne czy dokumenty korporacyjne wykorzystywane w obrocie gospodarczym. Ponadto jeśli dokument ma być używany poza Wielką Brytanią, konieczne może być uzyskanie apostille, czyli specjalnego poświadczenia autentyczności podpisu, wydawanego przez Foreign, Commonwealth & Development Office (FCDO).
Jakie organizacje regulują zawód tłumacza przysięgłego w Wielkiej Brytanii
W Wielkiej Brytanii nie istnieje państwowy organ regulujący zawód tłumacza przysięgłego, ale funkcję tę pełnią uznane organizacje zawodowe. Do najważniejszych należą National Register of Public Service Interpreters (NRPSI), Chartered Institute of Linguists (CIOL) oraz Institute of Translation and Interpreting (ITI). Tłumacze, którzy są członkami tych organizacji, muszą spełniać określone kryteria kwalifikacyjne i przestrzegać kodeksu etyki zawodowej. Organizacje te zapewniają także możliwość certyfikacji tłumaczeń, co często stanowi dowód ich jakości i rzetelności. Oprócz CIOL i ITI warto również wspomnieć o The Association of Translation Companies (ATC), która zrzesza biura tłumaczeń i dba o wysokie standardy w branży.
Jakie są różnice między tłumaczeniem przysięgłym w Polsce i Wielkiej Brytanii
Podstawowa różnica między systemem polskim a brytyjskim polega na tym, że w Polsce zawód tłumacza przysięgłego jest regulowany przez państwo i wymaga oficjalnych egzaminów oraz wpisu na listę Ministerstwa Sprawiedliwości. W Wielkiej Brytanii nie istnieje państwowa lista tłumaczy przysięgłych, a wiarygodność tłumaczeń opiera się na kwalifikacjach i przynależności tłumacza do organizacji zawodowych. W Polsce tłumacze przysięgli używają oficjalnych pieczęci, natomiast w Wielkiej Brytanii ich podpisy i pieczęcie są dobrowolne i zależą od organizacji, do której należą.